Kunstenares Wendela de Beaufort geeft een podium aan het stille leed uit haar verleden. Met schilderijen en tekeningen brengt ze de gevolgen van verbranding expressief in beeld en krijgt het thema ‘huid’ een indringende betekenis. Met olieverf op doek en krijt of potlood op papier laat ze zich ook inspireren door de onschuld en lieflijkheid van dieren. Kunst, zo zegt ze zelf, verbindt haar met de wereld.

Wendela de Beaufort, heeft de Amsterdamse Hogeschool vd Kunsten afgerond. Tijdens de academie een uitwisseling naar NY gedaan. Hierna heeft ze een jaar autonoom aan de HKU gestudeerd.

Als meisje van 5 is Wendela ernstig verbrand waarna meerdere trauma’s volgden. Na een aantal langdurige opnames in de psychiatrie is ze weer begonnen met tekenen. Eerst dieren, daarna op dezelfde liefdevolle manier haar littekens; die van brandwonden maar ook van zelfbeschadiging.

Door er met aandacht en liefde naar te kijken en te tekenen ervaart ze een vorm van herstel die ze met praten niet kon bereiken. Wendela starte in april een tekengroep om dit met andere vrouwen te delen, zodat deze wellicht hetzelfde ervaren maar ook om het uit de taboe-sfeer te halen.