Niets is zo herkenbaar in het vlakke land als het silhouet van een dorp. Een groep huisjes met een kerktoren als baken aan de horizon. Een silhouet dat aantrekt: een rustpunt, een veilig thuis?

Dit silhouet gebruikt Ellen Ros als sjabloon dat steeds terugkomt in tekeningen en recent ook in kartonnage-objecten die een centrale plaats innemen in deze tentoonstelling.

Het thema ‘dorp’ geeft aanleiding tot allerlei positieve associaties: een kleine, op elkaar betrokken gemeenschap, onder de vleugels van een kerk. Het dorp als leefgemeenschap,  een economisch en sociaal organisme, met een kerk als spiritueel centrum. Maar er kleven ook negatieve connotaties aan: sociale uitsluiting, armoede en eenzaamheid. En de rol van de kerk was vaak ook bevoogdend of zelfs beklemmend. 

Ellen verbeeldt het dorp op steeds wisselende manieren met verwijzing naar deze aspecten, soms meer en soms minder nadrukkelijk. In de kleine taferelen is steeds de kwetsbaarheid voelbaar van dit kleine organisme, dat zich in de grote wereld staande moet zien te houden.

Het materiaal, karton, sterk en licht en ruim voorhanden (bijna alles is hergebruikt of uit restanten gemaakt) geeft in de verwerking veel variatiemogelijkheid. Het honingraatkarton heeft een mooie interne structuur die kan worden opengewerkt. Het golfkarton is heerlijk bouwmateriaal omdat het zo licht is.

Ellen maakt altijd gebruik van een thema als uitgangspunt. Eerder maakte zij een tentoonstelling rond het thema ‘ontmoetingen’ waarbij een willekeurig groepje wachtenden op een busstation in Natal (Brazilië) het uitgangspunt werd voor talloze variaties. In haar eerste tentoonstelling stond het thema ‘bootjes’ centraal, symbool voor menselijke kwetsbaarheid. Het bootje komt weer even terug in deze tentoonstelling in het object.

Ellen Ros, Bussum 1955, heeft geen professionele kunstopleiding gevolgd maar zich wel jarenlang door middel van cursussen bekwaamd in grafische technieken, beeldhouwen, boekbinden, schilderen en vilten. Ambachtelijk werk heeft haar altijd gefascineerd maar de techniek moet ruimte blijven bieden aan spontaniteit en daarom is kunnen variëren tussen technieken en materialen voor haar de uitdaging.

Zij is afgestudeerd als Neerlandica en heeft jarenlang als gebiedsregisseur gewerkt bij een woningcorporatie, waarbij de samenwerking met bewoners en de leefbaarheid in de buurten haar werkterrein was. Na haar pensionering is zij ook actief als gediplomeerd kindercoach op een basisschool in Oost. 

Website van Ellen Ros